De Groot maakt de volgende opmerkingen (in cursief):

1. De rol van economische groei zou centraal moeten staan als men praat over het klimaat
   Door de klimaatdiscussie zal de potentiële frictie met economische groei alleen maar meer aandacht krijgen in de toekomst – daar hoeven we niet bang voor te zijn. Wat mij betreft moet effectief klimaatbeleid, dat emissies in de gehele economie definitief omlaag brengt, centraal staan. Met het ‘agroei’ standpunt beoog ik dat we ons minder druk gaan maken om potentiële negatieve-groei gevolgen van klimaatbeleid om zo de politieke steun ervoor te vergroten.
2. Economische groei gaat altijd gepaard met meer materiaal- en energieverbruik
   Dit is een ongefundeerde uitspraak. Sommige landen hebben namelijk al een ontkoppeling laten zien voor bepaalde fysieke indicatoren in het afgelopen decennium. Belangrijker is dat we nog geen streng klimaatbeleid hebben uitgeprobeerd. Dat erkent De Groot ook: “Het enige dat we zeker weten is dat we in de 50 jaar sinds Limits to Growth geen effectief klimaatbeleid hebben gehad, en dat ook het huidige beleid ontoereikend is,” stelt hij. Dus we weten niet wat de mogelijkheden voor ontkoppeling zijn – zoals De Groot ook erkent. Ik ben gematigd optimistisch – doch geenszins dogmatisch – t.a.v. ontkoppeling, aangezien de economie veel flexibiliteit heeft om in een koolstofarme richting te bewegen – alleen hebben we deze flexibiliteit nog niet benut.
3. De samenleving heeft een sterke focus op groei, die doorgaans als positief wordt ervaren
   Niet de a-groei visie – deze is onverschillig t.a.v. groei.
4. Het is noodzakelijk het debat over economische groei te (re)politiseren.
   Door te polariseren via pro- versus antigroeistandpunten zal er zeker veel debat zijn. Een neutrale a-groei positie zou echter wel eens tot meer overeenstemming kunnen leiden, en zo tot politieke steun voor effectief klimaatbeleid.
5. Green growth wordt in de wetenschap inmiddels afgedaan als onhaalbaar, een oxymoron
   Dit suggereert ten onrechte een uniforme mening binnen de wetenschap. Als dat waar was zou het groeidebat zijn gestopt, wat niet het geval is (getuige ook deze discussie).
6. ‘Inkomens omlaag’ is niet de boodschap van degrowth
   Toch wordt degrowth regelmatig op deze wijze geïnterpreteerd. Begrijpelijk, want het klinkt als het tegenovergestelde van groei, namelijk negatieve groei van het nationaal inkomen (de som van alle inkomens). Bovendien hebben degrowthvoorstanders vaak gesuggereerd dat economische crises goed voor het klimaat zijn (ofschoon het tevens investeringen in koolstofarme opties remt). Dit alles draagt bij aan de interpretatie dat een klimaatoplossing vereist dat inkomens in rijke landen omlaag gaan.
7. Door te stellen dat emissies afhankelijk zijn van een veelvoud aan factoren, laat Van den Bergh ruimte over voor het narratief dat technologische innovaties ons wel zullen redden 
   De degrowth benadering suggereert dat er één dominante factor is, namelijk groei. Maar dat is niet zo. Emissiereductie hangt van vele factoren af, en daarmee is er onzekerheid over welke combinatie het beste uitwerkt voor het klimaat. Er is zeker geen implicatie dat technologie ons zal redden. De correcte interpretatie is dat alle factoren moeten wijzigen, wat systeembeleid vereist.
8. A-growth als ‘relaxed about growth’-houding steunt de status quo and business-as-usual
   Dat klopt niet; a-growth betekent een fundamentele afwijzing van het groeiparadigma.
9. Wellicht is degrowth wel het goede klimaatbeleid?
   Dit heb ik eerder ‘foute causaliteit’ genoemd: misschien is ‘negatieve groei’ het gevolg van goed klimaatbeleid, maar dat betekent niet dat negatieve groei een goed uitgangspunt is of een effectieve wijze van emissiereductie. Bovendien is degrowth op zich geen beleid. Wat we nodig hebben is meer focus op concreet en effectief emissiereductiebeleid, en dan zien we wel hoe dit uitpakt in termen van positieve or negatieve groei.
10. Met degrowth hoeven we niet veel te verliezen, er valt juist veel te winnen
    Dat is nog maar de vraag. Degrowth zou wel eens inefficiënties en dus vervuiling en economische crises kunnen genereren. Door bovendien kiezers en politici de keuze ‘groei of klimaat’ te bieden kan de steun voor klimaatbeleid worden verzwakt, aangezien de meeste mensen niet openstaan voor het opofferen van economische groei. Een a-groei verhaal is wetenschappelijk zorgvuldiger en politiek subtieler. Het voelt wellicht prettig om een radicale degrowth booschap uit te dragen, maar dat garandeert nog geen politieke invloed. 
11. Wetenschappelijk bewijs voor a-growth ontbreekt
    Bewijs voor wat precies? Ik betoog slechts dat het kweken van desinteresse in economische groei de weerstand tegen sociaal en milieu/klimaatbeleid kan verminderen. Het bewijs daarvoor is dat in het verleden groeidwang zulk beleid vaak heeft tegenwerkt.